Zadania Inspekcji Weterynaryjnej

Zadania Inspekcji Weterynaryjnej określa art. 3 ustawy  z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1557 z późn. zm.):

Art.  3.  [Zadania Inspekcji; Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego; Wojskowa Inspekcja Weterynaryjna]

1.  Inspekcja realizuje, w celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego, zadania z zakresu:

1) ochrony zdrowia zwierząt;

2) bezpieczeństwa:

a) produktów pochodzenia zwierzęcego,

b) Ĺźywności zawierającej jednocześnie środki spoĹźywcze pochodzenia niezwierzęcego i produkty pochodzenia zwierzęcego znajdującej się w rolniczym handlu detalicznym, w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 29b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie Ĺźywności i Ĺźywienia (Dz. U. z 2017 r. poz. 149 i 60), zwanym dalej "rolniczym handlem detalicznym".

2.  Inspekcja wykonuje swoje zadania w szczegĂłlności przez:

1) zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, w tym chorób odzwierzęcych;

1a) badania kontrolne zakażeń zwierząt;

2) monitorowanie chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz związanej z nimi oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe:

a) u zwierząt,

b) w produktach pochodzenia zwierzęcego,

c) w żywności, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b,

d) w paszach;

3) badanie zwierząt rzeźnych, produktów pochodzenia zwierzęcego i żywności, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b;

4) przeprowadzanie:

a) weterynaryjnej kontroli granicznej,

b) kontroli weterynaryjnej w handlu i wywozie zwierząt oraz produktów w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu,

c) kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu przestrzegania wymogĂłw w zakresie określonym w przepisach o płatnościach w ramach systemĂłw wsparcia bezpośredniego, jako organ kontroli, o ktĂłrym mowa w art. 67 ust. 1 lit. a rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środkĂłw rozwoju obszarĂłw wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L 227 z 31.07.2014, str. 69),

d) kontroli wyrobĂłw do diagnostyki in vitro stosowanych w medycynie weterynaryjnej, w rozumieniu art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorĂłb zakaĹşnych zwierząt (Dz. U. z 2017 r. poz. 1855), zwanych dalej "wyrobami do diagnostyki in vitro stosowanymi w medycynie weterynaryjnej", mającej na celu ustalenie, czy wprowadzone do obrotu lub uĹźywania wyroby znajdują się w wykazie wyrobĂłw do diagnostyki in vitro stosowanych w medycynie weterynaryjnej, o ktĂłrym mowa w art. 76a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorĂłb zakaĹşnych zwierząt,

e) kontroli działalności hodowcy, dostawcy i uĹźytkownika prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celĂłw naukowych lub edukacyjnych (Dz. U. poz. 266 oraz z 2017 r. poz. 60), w tym w zakresie:

– utrzymywania zwierząt przeznaczonych do wykorzystania lub wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych,

– prowadzenia ewidencji zwierząt,

– przeprowadzania doświadczeń;

5) sprawowanie nadzoru nad:

a) bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, w tym przy ich produkcji i wprowadzaniu na rynek, w szczególności nad wymaganiami weterynaryjnymi w sprzedaży bezpośredniej, rolniczym handlu detalicznym oraz działalności marginalnej, lokalnej i ograniczonej,

aa) bezpieczeństwem żywności, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b,

b) wprowadzaniem na rynek zwierząt, produktĂłw ubocznych pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu art. 3 pkt 1 w związku z art. 2 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 paĹşdziernika 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktĂłw ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spoĹźycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.) i produktĂłw pochodnych w rozumieniu art. 3 pkt 2 tego rozporządzenia,

c) wytwarzaniem, obrotem i stosowaniem pasz, dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt, organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego i pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz nad transgranicznym przemieszczaniem organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego,

d) zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz jakością zdrowotną materiału biologicznego i jaj wylęgowych drobiu,

e) obrotem i ilością stosowanych produktów leczniczych weterynaryjnych,

f) wytwarzaniem i stosowaniem pasz leczniczych,

g) przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt,

h) przestrzeganiem zasad identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz przemieszczaniem zwierząt,

i) przestrzeganiem wymagań weterynaryjnych w gospodarstwach utrzymujących zwierzęta gospodarskie;

j) (uchylona);

6) prowadzenie monitorowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych:

a) u zwierząt,

b) w wydzielinach i wydalinach zwierząt,

c) w tkankach lub narządach zwierząt,

d) w produktach pochodzenia zwierzęcego,

e) w żywności, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b,

f) w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt,

g) w paszach;

7) prowadzenie wymiany informacji w ramach systemĂłw wymiany informacji, o ktĂłrych mowa w przepisach Unii Europejskiej;

8) przyjmowanie informacji o niebezpiecznych produktach Ĺźywnościowych oraz o paszach od organĂłw Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-SpoĹźywczych - w zakresie kompetencji tych inspekcji, a od organĂłw Inspekcji Handlowej - o niebezpiecznych produktach Ĺźywnościowych pochodzenia zwierzęcego i niebezpiecznej Ĺźywności, o ktĂłrej mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, a takĹźe ocena ryzyka i stopnia zagroĹźenia spowodowanego niebezpiecznym produktem Ĺźywnościowym lub paszą, a następnie przekazywanie tych informacji do kierującego siecią systemu RASFF, o ktĂłrym mowa w art. 85 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie Ĺźywności i Ĺźywienia.

3.  Inspekcja wykonuje zadania, o ktĂłrych mowa w ust. 1 i 2, na podstawie przepisĂłw odrębnych.

4.  Na terenach i w stosunku do jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i przez niego nadzorowanych oraz jednostek wojsk obcych przebywających na tych terenach zadania określone w ust. 1, w zakresie ochrony zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktĂłw pochodzenia zwierzęcego w celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego, wykonuje Szef SłuĹźby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego.

5.  Szef SłuĹźby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego wykonuje swoje zadania przy pomocy Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej.

6.  Szef SłuĹźby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego lub osoba przez niego upowaĹźniona moĹźe uczestniczyć w prowadzonej przez organy Inspekcji:

1) weterynaryjnej kontroli granicznej środków transportu, w tym okrętów i statków powietrznych wykorzystywanych do przewozu zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz wojsk obcych;

2) kontroli zakładów zaopatrujących lub ubiegających się o zaopatrywanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w produkty pochodzenia zwierzęcego.

6a.  Kontrole należące do zakresu działania właściwych organĂłw Inspekcji Weterynaryjnej wykonują rĂłwnieĹź organy Krajowej Administracji Skarbowej w zakresie określonym w przepisach odrębnych.

7.  Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organizację oraz szczegółowe warunki i tryb wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną, uwzględniając rodzaj i charakter zadań, kompetencje i wymagania niezbędne do sprawowania nadzoru oraz moĹźliwość skutecznego wykonywania tych zadań.

8.  Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi formy współpracy organĂłw Inspekcji z Wojskową Inspekcją Weterynaryjną, uwzględniając:

1) sposĂłb i tryb wzajemnego przekazywania informacji z zakresu, o ktĂłrym mowa w ust. 2 pkt 1-4;

2) zakres tej współpracy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;

3) warunki i sposób organizacji, uczestnictwa i prowadzenia wspólnych szkoleń Inspekcji i Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej.